Hanzeschotel

Hanzeschotels kwamen overal in Europa voor en hadden, vreemd genoeg, weinig met de Hanze, het Duitse handelsverbond van steden, te maken. De schotels bestonden ook al ver voordat de Hanze werd opgericht.

Vaak zijn ze aangetroffen in de omgeving van een klooster. Gedacht wordt, dat ze daar als wasbekken werden gebruikt en dat de moraliserende les die was weergegeven in de schotel, de kloosterlingen tot inspiratie moest strekken. In deze schotel is een deel van de tragedie van Pyramus en Thisbe uitgebeeld in medaillons rondom de ‘spiegel’, het platte middendeel van de schotel.

De verboden liefde tussen Pyramus en Thisbe wordt verteld in de Griekse mythologie. De twee geliefden spreken stiekem ’s nachts af op eeen begraafplats. Thisbe is er als eerste, maar moet dekking zoeken voor een leeuwin, die nog onder het bloed van haar laatste maal zit. Thisbe verliest in haar vlucht haar sluier en deze wordt door de leeuwin besmeurd. Als de leeuwin weg is, komt Pyramus. Hij vindt de bebloede sluier, concludeert dat Thisbe is vermoord en doodt zichzelf. Als Thisbe even later terugkeert en het dode lichaam van haar geliefde vindt, voegt ze zich bij hem en doorsteekt zich.

Het is niet meer te zien welke voorstelling op de spiegel van deze schotel stond, die is helemaal versleten. Ook de rand van de schotel is niet meer gaaf: er zit een reparatie in van een los plaatje brons, bevestigd met twee nageltjes.